مقایسۀ اثر تحریک الکتریکی مستقیم مغز از قشر بینایی و حرکتی بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال

مطالعۀ حاضر با هدف مقایسۀ اثر تحریک الکتریکی مستقیم مغز از قشر بینایی و حرکتی بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال انجام گرفت. در این مطالعۀ نیمه‌تجربی با طرح تحقیق اندازه‌گیری تکراری، 45 دانشجوی دختر مبتدی در پرتاب آزاد بسکتبال به‌صورت هدفمند انتخاب شدند، و به‌صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری تمرینات تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی، تحریک الکتریکی مغز از قشر بینایی و تحریک ساختگی قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان در پیش‌آزمون به اجرای 15 پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. مرحلۀ مداخله در شش روز متوالی انجام گرفت که در هر روز ابتدا تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی (آندC3 وکاتدFp2)، قشر بینایی (آندOz وکاتدCz) و تحریک ساختگی انجام می‌گرفت و سپس شرکت‌کنندگان به اجرای 15 پرتاب آزاد بسکتبال می‌پرداختند. در آخرین جلسه پس‌آزمون اجرا شد. یک هفته و 21 روز بعد از مرحلۀ پس‌آزمون، به‌ترتیب مرحلۀ یادداری کوتاه‌مدت و بلندمدت انجام گرفت. داده‌ها به روش تحلیل واریانس مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی (547/0= η2،0001/0=sig، 908/16=F) و قشر بینایی (346/0= η2،001/0=sig، 410/7=F) موجب بهبود پرتاب آزاد بسکتبال شد. دیگر نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی در مقایسه با قشر بینایی موجب بهبود بهتر پرتاب آزاد بسکتبال شد (05/0 p <). به‌طور کلی نتایج مطالعۀ حاضر نشان داد که تحریک الکتریکی مستقیم جمجمه‌ای از قشر حرکتی در موارد مقتضیات زمانی می‌تواند به‌عنوان روش تمرینی جدید در کنار تمرین بدنی در بهبود بهتر مهارت پرتاب آزاد بسکتبال مؤثر باشد.